هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی‌گری ذهن‌آگاهی در ارتباط بین هر کدام از پنج حوزه طرحواره‌های ناسازگاراولیه با شادکامی در بین زنان میانسال بود. طرح پژوهشی در زمره تحقیقات همبستگی بود که در ان از رویکرد مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر زنان میانسال شهر تهران در سال 1403 که شامل محدوده سنی بین 40 تا 60 ساله بودند را تشکیل می‌دادند. حجم نمونه با توجه به متغیرهای موجود در مدل 286 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای گزینش شدند. ابزارهای اندازه‌گیری فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره‌های ناسازگار اولیه یانگ (2006)، فرم کوتاه پرسشنامه ذهن‌آگاهی فرایبورگ (2006) و نسخه کوتاه پرسشنامه شادکامی آکسفورد (2002) بودند. محاسبات آماری توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ و مدلسازی معادلات ساختاری توسط نرم افزار AMOS نسخه ۲۴ اجرا گردید. نتایج نشان دادند که ذهن اگاهی در ارتباط هر پنج حوزه طرحواره‌های ناسازگار اولیه و شادکامی نقش میانجی گری دارد و اثرات مستقیم هر پنج حوزه از طرحواره های ناسازگار اولیه بر روی شادکامی، نیز معنادار شدند. نتایج می‌توانند در فراهم کردن شواهدی برای نقش ذهن‌آگاهی در ارتقای شادکامی با توجه به طرحواره‌های ناسازگار اولیه سودمند واقع شوند و زمینه مناسبی را برای توجه به این مفهوم در میانسالی فراهم کنند.

ذهن‌آگاهی زنان میان‌سال شادکامی طرح‌واره‌های ناسازگار اولیه