رابطه انزوای اجتماعی و سرمایه فرهنگی با ارتکاب به خشونت دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول شهر دلفان
دوره 6، شماره 20، پاییز 1403، صفحات 1 - 22
نویسندگان : مهناز فتحی یار علی و رضا حیدری فرد * و سجاد طاهر زاده قهفرخی
چکیده :
هدف از مطالعه حاضر، تبیین رابطه انزوای اجتماعی و سرمایه فرهنگی با ارتکاب به خشونت دانش آموزان بود. پژوهش حاضر بر مبنای هدف جزء پژوهش های کاربردی و به لحاظ شيوه اجرا در زمره پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیهی دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول شهر نورآباد دلفان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱به تعداد 1383 نفر بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان(1970) و با احتساب ده درصد بیشتر، تعداد 322 نفر به عنوان نمونه بر اساس شیوه نمونه گیری تصادفی ساده تعیین گردید. داده ها از طریق روشهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه گام به گام) با کمک نرم افزارSPSS نسخه 25 مورد تحلیل قرار گرفت. ابزار اندزاه گیری داده ها مقیاسهای استاندارد ارتکاب به خشونت ادلسون و همکاران(2007)، انزوای اجتماعی چلپی و امیر کافی (1383) و سرمایه فرهنگی بوردیو(1990) بود. یافته های توصیفی نشان داد که میزان ارتکاب به خشونت و انزوای اجتماعی در دانشآموزان در سطح پایین تر از متوسط و میزان سرمایه فرهنگی دانشآموزان در سطح بالاتر از متوسط قرار دارد. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد که در سطح معنی داری 05/0، بین انزوای اجتماعی و سرمایه فرهنگی با ارتکاب به خشونت دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول شهر نورآباد دلفان رابطه معنادار وجود دارد. نتایج ضریب تعیین و رگرسیون چندگانه گام به گام نیز نشان داد که انزوای اجتماعی و سرمایه فرهنگی بر ارتکاب به خشونت دانش آموزان دختر به میزان 9/10 درصد تأثیر دارد و سهم همزمان مؤلفههای انزوای اجتماعی و مؤلفههای سرمایه فرهنگی بر ارتکاب به خشونت دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول شهر نورآباد دلفان به ترتیب 5/9 و 2/2 درصد است. بر اساس یافته های پژوهش، انزوای اجتماعی و سرمایه فرهنگی از تبیین کنننده های مؤثر بر ارتکاب به خشونت در بین دانش آموزان دختر می باشد. به طوری که، عامل سرمایه فرهنگی نسبت به عامل انزوای اجتماعی در جهت عکس همدیگر بر ارتکاب به خشونت در دانش آموزان تاثیرگذار است.
هدف از مطالعه حاضر، تبیین رابطه انزوای اجتماعی و سرمایه فرهنگی با ارتکاب به خشونت دانش آموزان بود. پژوهش حاضر بر مبنای هدف جزء پژوهش های کاربردی و به لحاظ شيوه اجرا در زمره پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیهی دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول شهر نورآباد دلفان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱به تعداد 1383 نفر بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان(1970) و با احتساب ده درصد بیشتر، تعداد 322 نفر به عنوان نمونه بر اساس شیوه نمونه گیری تصادفی ساده تعیین گردید. داده ها از طریق روشهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه گام به گام) با کمک نرم افزارSPSS نسخه 25 مورد تحلیل قرار گرفت. ابزار اندزاه گیری داده ها مقیاسهای استاندارد ارتکاب به خشونت ادلسون و همکاران(2007)، انزوای اجتماعی چلپی و امیر کافی (1383) و سرمایه فرهنگی بوردیو(1990) بود. یافته های توصیفی نشان داد که میزان ارتکاب به خشونت و انزوای اجتماعی در دانشآموزان در سطح پایین تر از متوسط و میزان سرمایه فرهنگی دانشآموزان در سطح بالاتر از متوسط قرار دارد. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد که در سطح معنی داری 05/0، بین انزوای اجتماعی و سرمایه فرهنگی با ارتکاب به خشونت دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول شهر نورآباد دلفان رابطه معنادار وجود دارد. نتایج ضریب تعیین و رگرسیون چندگانه گام به گام نیز نشان داد که انزوای اجتماعی و سرمایه فرهنگی بر ارتکاب به خشونت دانش آموزان دختر به میزان 9/10 درصد تأثیر دارد و سهم همزمان مؤلفههای انزوای اجتماعی و مؤلفههای سرمایه فرهنگی بر ارتکاب به خشونت دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول شهر نورآباد دلفان به ترتیب 5/9 و 2/2 درصد است. بر اساس یافته های پژوهش، انزوای اجتماعی و سرمایه فرهنگی از تبیین کنننده های مؤثر بر ارتکاب به خشونت در بین دانش آموزان دختر می باشد. به طوری که، عامل سرمایه فرهنگی نسبت به عامل انزوای اجتماعی در جهت عکس همدیگر بر ارتکاب به خشونت در دانش آموزان تاثیرگذار است.
کلمات کلیدی :
انزوای اجتماعی، سرمایه فرهنگی، ارتکاب به خشونت
انزوای اجتماعی، سرمایه فرهنگی، ارتکاب به خشونت
مشاهده مقاله
50
دانلود
0
تاریخ دریافت
۰۹ تیر ۱۴۰۳
تاریخ ریوایز
۱۵ مهر ۱۴۰۳
تاریخ پذیرش
۰۱ آذر ۱۴۰۳