بررسی اثربخشی طرح واره درمانی بر تعدیل طرح واره های ناسازگار اولیه انزوای اجتماعی و بیگانگی و نقص و شرم در مادران دارای فرزند نوجوان با اختلال سلوک و تعارض با مادر

دوره 3، شماره 8، پاییز 1400، صفحات 147 - 135

نویسندگان : مریم موافق معانی و رحمت اله عظیمی * و مریم موسوی نیک

چکیده :
هدف از پژوهش حاضر ، تعیین اثربخشی طرح واره درمانی بر تعدیل طرح واره های ناسازگار اولیه در مادران دارای فرزند نوجوان با اختلال سلوک و تعارض با مادر بود. این پژوهش در قالب یک پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه و در چهارچوب یک طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه اجرا شد. جامعه ی آماری شامل کلیه مادران دارای كودكان مبتلا به اختلال سلوک و تعارض با والدین (مادر) ساكن شهر تهران در سال 1400 را تشکیل دادند .وحجم نمونه 32 نفر که روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (16 نفر ) و کنترل (16 نفر) جایگزین شدند.در این پژوهش از پرسشنامه طرحواره یانگ (1998) استفاده گردید و مداخله طرح واره درمانی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای در گروه آزمایش انجام گردید. داده های پژوهش با استفاده آزمون تحليل كواريانس چند متغيري(مآنکوا ) مورد تحلیل قرارگرفت. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که طرح واره درمانی در سطح (01/0> P ، 848/1679F=) طرح واره های ناسازگار اولیه (انزوای اجتماعی و بیگانگی و نقص و شرم) در مادران دارای فرزند نوجوان با اختلال سلوک و تعارض با مادر در شهر تهران در مرحله پس آزمون اثرمعناداری داشته است . بنابراین با عنایت به معنی دارشدن فرضیه پژوهش می توان نتیجه گرفت که در این پژوهش، طرح واره درمانی توانسته است طرح واره های ناسازگار اولیه (انزوای اجتماعی و بیگانگی و نقص و شرم ) در مادران دارای فرزند نوجوان با اختلال سلوک و تعارض با مادر را تعدیل دهد.

کلمات کلیدی :
طرح واره درمانی، تعارض با مادر، طرح واره انزوای اجتماعی و بیگانگی، طرح واره نقص و شرم