این مقاله به یک آزمایش تجربی می‌پردازد، آزمایشی انگیزشی که می‌کوشد به پاسخی برای این دو سؤال دست یابد: آیا قدرت رهبران بر شکل‌گیری استدلال ایشان پیرامون مسائل اخلاقی تأثیر می‌گذارد و آیا چنین استدلال هایی متعاقباً بر بروز رفتار منفعت‌طلبانه از سوی رهبران مؤثر است؟ در این یک آزمایش از دو مؤلفه برای تحریک و دستکاری قدرت رهبراستفاده شده است: تعداد پیروانی که بر آنها قدرت اعمال می‌شود (قدرت بر تعداد پیروان بیشتر در مقابل پیروان کمتر) و تعداد گزینه‌هایی که رهبران برای اعمال اراده خود بر دیگران در اختیار دارند. نتایج حاکیست برخورداری از قدرت بر تعداد پیروان بیشتر، استدلالهای اخلاقیِ رهبران را کاهش می‌دهد درحالی که برخورداری از قدرت بالاتر در اعمال اراده به آنها امکان می‌دهد درگیر رفتارهای منفعت‌طلبانه شوند. همچنین شواهدی وجود دارد دال اینکه با کاهش استدلالهای اخلاقی احتمال بروز رفتارهای منفعت‌طلبانه افزایش می‌یابد. اما تأثیر قدرت به واسطه متغیر استدلال اخلاقی نیست بلکه قدرت، نفع شخصی را در داخل و خارج از کانتکست اختیارات، فعال می‌کند. همچنین طبق یافته‌های این تحقیق، استدلال اخلاقی یک فرآیند شناختی پایدار نیست بلکه ممکن است نشانگر یک راه فرعی باشد که از طریق آن قدرت بر رفتار منفعت‌طلبانه تأثیر می‌گذارد.

قدرت استدلال اخلاقی توسعه اخلاقی رفتار منفعت‌طلبانه