هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر تاب‌آوری زنان خانه‌دار شهر کرج بود. پژوهش حاضر، از جمله طرح‌های نیمه‌آزمایشی، به صورت پیش‌آزمون پس‌آزمون بود که جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیۀ زنان خانه‌دار مراجعه‌کننده به مرکز روانشناختی رازی بودند که تعداد آن‌ها برابر با 400 نفر بود و تعیین حجم نمونه به صورت تصادفی انتخاب و از بین آن‌ها 30 زن خانه‌دار گزینش شدند و در هر دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم گردید ، ابزار گردآوری داده ها در این تحقیق سه پرسشنامه استاندارد تاب‌آوری (CD-RISC) (2003) و آموزش شناختی رفتاری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری‌شده، به دو روش توصیفی و استنباطی از طریق نرم‌افزار SPSS21 انجام شد. در این پژوهش، از آمار توصیفی برای محاسبۀ میانگین و و از آمار استنباطی به منظور بررسی فرضیه‌ها استفاده گردید. قبل از آزمودن فرضيه‌ها، مفروض‌ نرمال بودن توزيع داده‌ها از طريق آزمون کولموگروف اسميرنف انجام گرفت. سپس مفروضۀ تجانس واريانس‌ها از طريق آزمون لوين در تمام متغيرهاي دو گروه بررسي گردید. براي تجزيه و تحليل داده‌های آمار استنباطي از تحليل کوواريانس تک‌متغیره استفاده شد. نتایج حاکی از تأثیر آموزش شناخت درمانی بر تاب آوری (F=15.30 و P<0.05) می باشد. نتایج نشان داد که آموزش شناختی رفتاری بر تاب‌آوری زنان خانه‌دار شهر کرج اثربخش است.

آموزش شناختی رفتاری تاب‌آوری زنان خانه دار