هدف از مطالعه حاضر تبيين دلزدگی زناشويی بر اساس دشواری تنظيم هيجانی و اضطراب اجتماعی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره نوشهر و چالوس بود. پژوهش از نظر هدف و از حیث گردآوری داده¬ها از نوع توصيفی همبستگی است . جامعه ی آماری شامل کليه ی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره نوشهر وچالوس تشکيل دادند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 243 نفر انتخاب ش د. به منظور جمع اوری داده ها از پرسشنامه دلزدگی زناشوي ی، پرسشنامه هراس اجتماعی کانور و مقياس اوليه دشواری تنظيم هيجان استفاده شد. برای تجزيه و تحليل داده ها از آزمون رگرسيون چند متغيره استفاده گرديد. نتايج نشان داد دشواری تنظيم هيجان 46 / 0 درصد است و متغير دلزدگی زناشويی 15 درصد از واريانس دشواری تنظيم هيجان را تبيين می کند. همچنين اضطراب اجتماعی 56 / 0 درصد است و متغير دلزدگی زناشويی 25درصد از واريانس اضطراب اجتماعی را تبيين می کند. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد دسترسی محدود به راهبردهای تنظيم هيجان باعث افزايش خستگی جسمی شود . دشواری در کنترل تکانه، فقدان آگاهی هيجانی، دسترسی محدود به راهبردهای تنظيم هيجان باعث افزايش خستگی جسمی شود . دشواری در کنترل تکانه، فقدان آگاهی هيجانی، دسترسی محدود به راهبردها، دشورای در انجام رفتار هدفمند، عدم وضو هيجان ی باعث افزايش از پا افتادگی روانی می شوند. دشواری در کنترل تکانه و دشورای در انجام رفتار هدفمند باعث افزايش از پا افتادگی عاطفی می شود . ترس و ناراحتی فيزيولوژيک باعث افزايش از خستگی جسمی می شود. همچنين ترس، اجتناب و ناراحتی فيزيولوژيک می توانند از پاافتادگی عاطفی را پيش بينی کنند. با توجه به نتايج پيشنهاد می گردد که به منظور کاهش دلزدگی زناشويی از آموزش مهارت های تنظيم هيجان و همچنين آموزش راهبردهای کاهش اضطراب استفاده گردد.

دلزدگی زناشويی دشواری تنظيم هيجانی اضطراب اجتماعی