پژوهش حاضر با هدف نقش خودشیفتگی در گرایش به خیانت زناشویی با واسطه گری طرح‌واره‌های هیجانی در افراد متأهل انجام شد. این پژوهش مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه افرادی است که جهت حل تعارضات زوجی به مراکز مشاوره در سال 1402-1403 در شهر کاشان مراجعه نموده اند بودند. نمونه پژوهش 220 نفر بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزارهای جمع‌آوری داده‌ها شامل مقیاس نگرش به خیانت زناشویی وایتلی (2006)، سیاهه خودشیفتگی آسیب شناختی پینکاس (2009) و مقیاس طرحواره هیجانی - فرم کوتاه لیهی (2012) بودند. داده‌ها با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری با نرم‌افزار SPSS نسخه 26 و Amos نسخه 24 تحلیل شدند. یافته‌های حاصل از مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. خودشیفتگی بزرگ منشانه و خودشیفتگی آسیب پذیر و طرح‌واره‌های هیجانی بر گرایش به خیانت زناشویی اثر مستقیم و معنادار داشت. همچنین خودشیفتگی با میانجی طرح‌واره‌های هیجانی گرایش به خیانت زناشویی اثر غیرمستقیم و معنادار داشت. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت خودشیفتگی متغیر مهمی است که با واسطه گری طرح‌واره‌های هیجانی می تواند گرایش به خیانت زناشویی را پیش بینی کند و بنابراین مشاوران و درمانگران خانواده می توانند از یافته های این پژوهش، در راستای مداخلات بالینی و آموزشی استفاده کنند.

خودشیفتگی طرح‌واره‌های ‌هیجانی گرایش ‌به ‌خیانت ‌زناشویی